Dat viel me dus wel een beetje tegen van mijn lezers. Alle bijna 300 personen hebben niet gemerkt dat ik een waardeoordeel in mijn vorige blog heb geplaatst. U gaat nu koortsachtig teruglezen om te zien of u het nog kunt vinden…
Geschiedenis bij, in en rond Dordrecht
Nou moe, ik heb het gisteren helemaal gelezen, hoor!
Hihi…
De genoemde archeoloog wil wel enige nuance aanbrengen mbt de opmerking dat ze, enigszins plagerig de vroege graven als struikrovers ende warlords beschouwen. Ten eerste was dit inderdaad het geval, ik zou het in ieder geval niet op papier zetten. Ten tweede kan een zeker gedurfde powerplay ten aanzien van het hogere gezag en kerkelijke grondbezitters door deze boys ze niet ontzegd worden.
Waardeoordelen worden veel makkelijker mondeling gedaan (en via Twitter) dan schriftelijk. Mensen doen eigenlijk de hele dag niets anders als ze aan het roddelen of becommentariseren zijn. Dat heet op de man/vrouw spelen en gaat dikwijls voorbij aan het onderwerp waar het eigenlijk over gaat. Dat de graven van Holland geen doetjes waren hadden ze gemeen met alle adel om hen heen. De politiek stond stijf van het overstappen naar andere partijen om er beter van te worden: meer macht, meer invloed, meer geld. Met als bijkomende problemen de misplaatste trots en het gekwetste eergevoel dat voor agressieve reacties zorgde: de vete. Pas bij het effectiever worden van centrale staten in de 17e eeuw gaat dat verminderen. Maar ook nu nog heeft de politiek dat soort trekjes. Dat was echt niet uniek voor de middeleeuwen, waarin dat gedrag in ieder geval als bekend beschouwd werd en min of meer werd aanvaard. Vandaar dat je die mensen niet met onze terminologie kunt karakteriseren. Struikrovers daarentegen waren lieden die buiten de maatschappij stonden en die op een stiekeme manier aanvielen. Dat outsidergevoel kon tientallen oorzaken hebben, maar graven deden er meestal niet aan mee.
Ik heb je boek (nog) niet gelezen, dus een waardeoordeel heeft geen zin, lijkt me.